|| ఇంకా ||

సాయంసంధ్య; మంచులాంటి వెలుతురు. బహుశా, ఈ గాలి 

ఇంత చల్లగా ఎందుకు
ఉందో, వొణికే ఆకుల మధ్య ఆరుస్తోన్న ఆ పక్షికి

అస్సలు తెలియకపోవచ్చు; (తెలుసునేమో! ఎవరికి తెలుసు?)
మారుతోన్న ఋతువు.
రాలుతోన్న పూవులు. నీలో, ఎంతో తడిచిన నీడలు;

చిక్కటి మబ్బులు కమ్ముకున్న రాత్రుళ్ల గురుతులు; ఎవరివో
కళ్ళూ, శరీరం చేసే
సరస్సు అంచున, గాలికి రావి ఆకులు కదిలి, ఇక

జలదరించి, జలజలా ఎవరి శరీరంలోంచో రాలే శబ్దాలూనూ!

అంతిమంగా, మరి
మరుపే లేని కాలం ఏదో ఇలా, దయ లేక మళ్ళా

నిన్ను నీకే వొంటరిని చేసి కుదిపివేసి వొదిలివేస్తే ...
***
సాయంసంధ్య; పొగలాంటి వెలుతురు. ఎన్నో జన్మల క్రితం
ఒక సరస్సు అంచున,
ఇలాగే, అలలపైకి రాళ్లు విసురుతో ఉన్నాను

"చీకటవుతోంది; చాలిక. పోదాం రా ఇంటికి" అనే ఒకే ఒక్క
ఆ పిలుపు కోసం. చూడు;
ఇంకా అక్కడే, ఆగిపోయి వేచి ఉన్నాను నేను!