ఎంతో ...

చీకటిలో, మ్రాగన్ను నిద్రలో, ఇక 

పొగమంచులో
మరి ఎందుకో, నువ్వు ఒక్కడివే ...

ఓ మంచు బిందువే మరి ఓపలేని
ఎంతో బరువై,
తలను వాల్చిన ఓ తెల్లని పూవు

నీ ముఖమై ఈ ఛాతిలోకి క్రుంగితే
లోపలెక్కడో, ఆ
ఒత్తిడికి కమిలిపోయిన వెలుగు -

ఖాళీ కనుల ధ్వనులు. తరంగాలు
"నువ్వు" అనే
వీడని, ఈ నెత్తుటి ముద్రికలు!
***
చీకట్లో, మ్రాగన్ను నిద్రలో, ఎవరో
తాకినట్లయ్యి
ఉలిక్కిపడి లేచి, ఎవరూ లేక

నిస్తేజంగా, అతనొక్కడే, ఎందుకో!