వి/స్మృతి

1
ఏమీ రాయలేక, ఇక్కడ కూర్చున్నాను -

లోకంపై ఒక నులి వెచ్చని పొర కమ్మినట్టు, చుట్టూతా కాంతి
చలికి వణికిన శరీరాన్ని
ఎవరో పొదుపుకున్నట్టు-
2
ఆ పొదుపుకునే చేతులేవో
అక్షరాల్లోనే కానీ, నిజానికి
ఇక్కడంతా ఖాళీ - స్థబ్దత-

ఇల్లు ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపోయాక మిగిలే ఒక
నిశ్శబ్దం. గోడలను చుట్టే
గాలీ నేలపై పారాడే ధూళీ

వొదిలి వేసిన పిల్లల బొమ్మలూ, విరిగిన పలకలూ
ఉండ చుట్టిన కాగితాలూ
లీలగా ఇంకా వినిపించే
మాటల ప్రతిధ్వనులేవో...
3
ఏమీ రాయలేక, ఇక్కడ ఇలా -
పదాలు ఉగ్గపట్టినట్టయ్యి...
తలుపులు తెరిచి చూస్తే

కిటికీలకు రెపరెపలాడే తెల్లని పరదాలు -

సగం అల్లుకున్న గూళ్ళు
చితికిన పావురపు గుడ్లు
అతి పల్చగా నీ ముఖంపై
వ్యాపించే ఒక సాలెగూడు...
4
ఇక, ఇక్కడ ఎడారిగా మారిన స్నానాల గదిలో
గోడకి మిగిలిన ఒక ఎర్రని
బిందువు. అంతిమంగా
ఒకే ఒక్క ప్రతీక - ఇలా...
5
'దుస్తులు విప్పి, శిరోజాలు ముడుచుకుని, నుదుటిపై బొట్టుని
గోడకి అతికించి, నీ వైపు
సాగిన ఆ అరచేయి ఇక

ఇంకా ఇక్కడ వ్యాపిస్తోన్నట్టూ, నీ మెడ వెనుకగా చేరి, తాకి
నిన్ను ఒక జలదరింపుకు
గురి చేస్తున్నట్టూ...'- మరి

నిన్నేమీ రాయనివ్వనట్టూ
నిన్నేమీ చేయనివ్వనట్టూ
చలికి వణుకుతూ నీలో ఒదిగిన ఒక  శరీరాన్ని, నిర్ధయగా

ఎవరో పెకల్చివేసినట్టూ
విదిల్చి విసిరివేసినట్టూ...
7
కాలంపై ఒక నల్లని బెరడు కమ్మినట్టు, ఇక్కడో ఖాళీ-

ఇక - ఇక్కడ
ఈ శరీర రాహిత్యంలో, ఈ ప్రాచీన వి/స్మృతిలో, మనంని    
వ్రాయడం ఎలా?