నువ్వు

 తల తిప్పి చిన్నగా నవ్వుతావు నువ్వు -

ప్రేక్షకుడిని నేను; ఆ ఇంద్రజాలంలో

క్షణకాలం ఆగి,

ఏది వాస్తవమో ఏది స్వప్నమో మరి

ఇక పోల్చుకోలేక, తెలియరాక -

వయస్సు మీద పడుతోంది నీకూ, నాకూ;

నుదిటిపైగా నీ జుత్తు

కొంచెం నెరసి, నా గడ్డం పూర్తిగా ఇక

తెల్లని గీతలయ్యీ; అయినప్పటికీ,

నువ్వు నింపాదిగా కదిలినప్పుడూ, ఏదేదో

చెబుతో, నీ అరచేయి

అలవోకగా ఒక పిచ్చుకై ఎగిరినప్పుడూ

విభ్రమం నాలో. తొలిసారిగా పిల్లవాడొకడు

ఇంద్రజాల ప్రదర్శన

చూసి స్థాణువైనట్లు; తనని తాను మరి

మరచిపోయినట్లు. అంతా కొత్త, అంతా

నామ్నీకరణం తెలియని తొలి మానవుని

అవస్థ; దవనం వీచినట్లు,

చలిరాత్రిలో గాలికి లిల్లీలు ఊగినట్లు,

ఏదో జీవన లాలాసా, మృత్యువూ అర్థం

అవుతోన్న గగుర్పాటు;

నీతో కన్న శిశువుని తొలిసారిగా చూసి

నవ్వినట్లూ, ఏడ్చినట్లూ, నిశ్శబ్దమయినట్లు -

***

తల తిప్పి చిన్నగా, ఓరిమిగా నవ్వుతావు

నువ్వు , బిడ్డకి తొలిసారిగా

స్నానం చేయించి నవ్వుతోన్నట్లు -

నీ నుంచి అదే వాసన, అదే భాష ...

ఒక కవితను కన్నట్లూ, పాలు తాపినట్లూ,

ఏ సంధ్యా సమయానో, ఏ

నదీ తీరానో నన్ను అట్లా దయతో

నీతో, మృత్యువుకి తీసుకుపోతోన్నట్లు!