ధ్వని, 3 కవితలు

1

|| ప్రతిధ్వని ||

నీ చేతులు వానని జ్ఞప్తికి తెస్తాయి,

వాన తడిపిన మట్టినీ

మట్టి తడిచిన ఆ సువాసననీ -

నీ మాటలేమో రాళ్ళని రుద్దుకుని

సాగే నీటి పాయలు -

ఎంతటి అందమైన శబ్దం అది!

'రంగుల శబ్దంవి కదా నువ్వు' అని

అన్నాను నేను నీతో,

వానేదో రాత్రేదో తెలియని రోజు!

***

ఇప్పుడు చూడు; వానాగిపోయాక

వీధి దీపాల కాంతిలో,

నా చట్టూతా మార్మ్రోగుతున్న

రాలిన ఆకుల మహానిశ్శబ్దం!

2

|| ఎన్నడైనా ||

నువ్వో ఉత్తరం వ్రాస్తావా నాకు?

ఎన్నడైనా?

అందుకే ఎదురు చూస్తాను,

ఇక్కడ; ప్రియమైన ఈ రాత్రి వద్ద

పొరల పొరల గాలితో,

చీకట్లో, చుక్కల వర్ణమాలతో!

( మరి ఎందుకు అలా అంటే)

ఎదురు చూడటమే కదా ఎవరైనా

చేయగలిగినది,

ముఖ్యంగా ఈ మూగకాలంలో!

***

అవతల ఎక్కడో, ఎగుడు దిగుడు

మైదానాలలో, అట్లా

వానకు తడిచే చెట్లు శోకించేది

ఏమిటో, మరి ఎవరికి తెలుసు?

3

|| పాత కుర్చీ ||

వానకి తడిచిపోయింది

వరండాలోని

పాత వెదురు కుర్చీ,

దాని నుంచి రాత్రంతా

మక్కిన వాసన,

బహుశా చీకటిదేమో ...

బద్దలు చీలిపోయి,మరి

కొన్ని విరిగీ,

గోడకి అట్లా ఆ కుర్చీ...

***

తెల్లవారింది; అయినా

అతనినెవరూ

పలకరించనే లేదు!