నిరీక్షణ

నీ పెదాలని
     ఒక చినుకుకి అందించినప్పుడు, నీటిగాలి నీ గుండెల్లో:
     నిదుర లేచి రెపరెపలాడే చెట్లు నీ కళ్ళల్లో. మట్టి నవ్వే సువాసన
బాహువులై నీ చుట్టూ -

ఎక్కడిదో ఒక స్మృతి ఛాయ.

నీ అరచేతులలో
     నునువెచ్చని తేమలా చేరే ఒక ముఖం:
     రాత్రి దీపం చుట్టూ ఒక పరిమళ వలయం. రేపటి భారంతో, చీకటి కురులలోంచి 
ఒక శిరస్సు

నీ భుజంపై
     పిచ్చుకై ముణగదీసుకున్నప్పుడు
     మాట్లాడకు. తడచిన దాని రెక్కల ఒంటరితనాన్ని విను. నువ్వు లేక
భాష లేదనీ,ఈ భాష
నువ్వే - అని చెప్పు.

నువ్వే. 
అందుకని, నువ్వు ఉన్నందుకని
ఈ కల. 

నేను అనే ఒక కల.

అందుకని, ఇక

ఈ నిశ్శబ్దాన్ని భగ్నం చేయి.
రొట్టెలని సిద్ధం చేయి. చేతిలో చేతితో, మాటలో మాటతో
అశ్రువులో అశ్రువై, ఇష్టంతో

మన చుట్టూ మనమే చినుకులమై

బాహువులమై
గూళ్ళయ్యి, సుదూర తీరాల స్మృతి ముద్రికలై, మళ్ళా ఒక
జననమై,మళ్ళా
ఒకే  మరణమై -