ఆ ఒక్క రోజు/how to name it

ఎత్తుగా పెరిగిన ఆ చెట్లల్లో, గాలికి రాలే ఆకుల కింద నడిచాం మనం-

నా చేతిని నీ చేయి , క్షణకాలం తాకీ తాకనట్టు తాకితే, మన పాదాల  

కింద నీడలు జీవంతో కదులాడాయి. ఇక
అప్పుడు, ఎక్కడి నుంచో, ఒక పక్షి కూత:

పిచ్చిగా, చక్కగా, పెరిగిన మొక్కల మధ్య ఏర్పడిన చిన్ని గుంటలలో 

చేరిన నీళ్ళల్లో తేలే మబ్బులు. తూనీగ

ఏదో అప్పుడు నీ ముందు కదిలీ మెదిలీ 

వాలితే, తూగుతుంది ముందుకు, ఒక

ఆకుపచ్చని గడ్డిపరక, రాత్రి చాలా ఇష్టంగా దాచుకున్న ఒక మంచు 

బిందువుని, మట్టి చేతులలోకి, ప్రేమగా 

వొంచుతూ. అప్పుడొక నిండైన నిశ్శబ్ధం 

నీ చుట్టూ, నా చుట్టూ. సీతాకోక చిలుక 

రెక్కల కింద వినిపించే ఒక లేత ఝుంకారం, విత్తనంలో తొలి చివురు 

ఏర్పడుతున్నట్టూ, రంగు చేరుతున్నట్టూ-

ఇక అప్పుడు, చప్పున నా అరచేతిని నీ 

అరచేతిలోకి తీసుకుని, నొక్కి, అన్నావు 

కదా: 'చూడు, చూడు, అటు చూడు' అని-

మరి చూస్తున్నాను నేను ఇప్పుడు, అటు 

వైపు, నీ చేతి వేలు ఏర్పరచినా దారి వైపు-

కాకపోతే, అర్పితా సేన్, ఇప్పుడు అక్కడ నువ్వూ లేవు, ఇక్కడ ఇలా  

మొండి చేతులతో మిగిలిన నేనూ లేను-

ఇక ఈ పదాలకి ఏమని పేరు పెట్టను నేను?