స్పృహ

మబ్బు పట్టిన వెలుతురులో, గాలిలో సన్నగా ఊగుతాయి ఆ పూవులు-

ఎక్కడి నుంచో ఎగిరొచ్చి  వాలతాయి ఇక్కడ
పిచ్చుకలు. వాటి కిచ కిచ శబ్ధాలు లోపల-
ఎవరో కుండని నీళ్ళల్లో ముంచినట్టూ, ఎంత

నెమ్మదిగా నడచి, సవ్వడి చేయకుండా పోదామని అని అనుకున్నా

గజ్జెలు చిన్నగా మ్రోగినట్టూ, రాసుకుందామని
ఉంచుకున్న తెల్లని కాగితాలు గాలికి రివ్వున
లేచి రెపరెపలాడినట్టూ ఎవరో సన్నటి నవ్వుతో
అలవోకగా నిన్ను తాకుతూ వెళ్ళిపోయినట్టూ
నీ లోపల అస్థిమితమయినది ఏదో ఒక చోట చేరి అతి నెమ్మదిగా కుదుటపడుతున్నట్టూ

ఆకాశం నుంచి కిందకి దిగుతోన్న ఒక వాన వాసన-
నీడలలో కూడా కొంత జీవం, మరికొంత చెమ్మ-
కనురెప్పలు ఆర్పినట్టు, మృదువుగా కదిలే కిటికీ రెక్కలూ, తీగలపై దుస్తులూనూ-
రెండు చేతివేళ్ళతో ఎవరో నీ ఛాతీపై రాస్తున్నట్టు

ముఖంపై మరొక ముఖం జారి నల్లని కురులు
నిన్నొక శాంతి సాగరంలోకీ, రాత్రిలోకీ తోసినట్టు
ఇదొక కాలం. నువ్వు బ్రతికి ఉన్నావన్న స్పృహ
నిన్ను లోకాన్ని కొంత దయతో చూసేటట్టూ, కొంత అపురూపంగా తాకేటట్టూ చేసే
చిన్న కాలం. ఒక లాలిత్యమైన నిశ్శబ్ధపు శబ్ధం-

ఇక అందుకే, మబ్బు పట్టిన వెలుతురులో గాలిలో
రాలే చినుకులలో, సన్నగా ఊగుతాయి పూవులు
పూలరేకులపై జారే పల్చటి నీటి కాంతి గీతలూనూ-

ఇంతకూ అవేం పూవులో, ఏమైనా తెలుసా నీకు?