వస్తావా నువ్వు

ఇదేదో  గాలి ఇక్కడ. దీనిని ఎలా, ఏమని పిలవాలో కూడా తెలియదు-

పిల్లలు గీసినట్టుగా కాంతి. వాళ్ళ పసి పాదాల మల్లే కదిలే 

ఆకులు, అవి చేసే శబ్ధాలు. లోకానికి తలంటు పోసి

సాంభ్రాణీ వేసినట్టు, ఒక మంచు తెర, ఒక సుగంధం-

ఇదేదో దారి ఇక్కడ. దీనిని ఎలా, ఏమని పిలవాలో కూడా తెలియదు-

ఎవరో అభివాదం చేసినట్టు ఉండే కొండలూ, వాటిని 

తమలో ఇముడ్చుకునే నీటి చెలమలు. నేనో కవిని 

అయి ఉండినట్టయితే, నే రాసే పదాలన్నిటినీ వొదలి

మట్టి పక్కగా విచ్చుకునే ఈ చిన్ని పూవు ముందు మోకరిల్లి ఉందును. 

ఇక చిన్నగా నడిచే, నడకే జీవన పరమార్థంగా మారిన ఒక ప్రాణికి, ఎక్కడో 

ఎవరో పిలిచినట్టు ఒక పక్షి కూత.ఎగిరే తూనీగలపై 

తేలిపోయే మబ్బులు. చుట్టూతా ఒక పచ్చి శ్వాస-

నీ హృదయంపై ఎవరో వేళ్ళతో నిమురుతున్నట్టు

నీ చుట్టూతా ఎగిరే పురుగులు. చెట్ల మొదళ్ళలోని 

చెమ్మ. చెమ్మగిల్లి దయగా కనిపించే రాళ్ళు. చుట్టూ 

ఇంకా రూపాన్ని అంతరించుకోని నీడలు, ఉమ్మనీటిలో ఊగే శిశువుల వలే- 

ఇక ఏమంటావో నువ్వు దీనిని కానీ,నేనడుగుతాను 

నిన్ను ఇలా: వస్తావా నువ్వు, ఇక్కడికి? ఇలా నా చేయి 

పట్టుకుని? తూర్పున ఒక అమ్మ సింధూరం వికసించే 

ఈ వనాలలోకీ, ఇంద్రజాలాల కాలాలలోకీ లోకాలలోకీ-?