అనామకం

అనుకోని వర్షం పడి, నీ శరీరం అంతా చెట్ల కిందకు కొట్టుకుపోయిన నాడు
ఇంటికి వొచ్చి, వేణ్నీళ్ళతో తలంటు స్నానం చేస్తావు నువ్వు
ఆ మసక మసక చీకట్లో, నగ్నంగా ముడుచుకుని ఒక పీటపై-

ఒళ్లంతా ఒక జలదరింత. వొదిలి వెళ్ళిన వానని, ఇంకా వొదలని గాలి ఒకటి
బిరబిరా మంటూ, బాత్రూం కిటికీలోంచి నిన్ను తాకినప్పుడల్లా
ఒక వొణుకు. ఈ జన్మకు చెందని దిగులు ఏదో, అనుభూతి ఏదో

నీ చైతన్యం, నీ ఉనికీ, వేరే ఏ జన్మలలోనో కాంచిన ప్రదేశాల నుండి
తీసుకు వచ్చే ఒక జలదరింపు. నీ ఈ జీవితపు అంతిమ క్షణమేదో
ఇప్పుడే నిన్ను లీలగా తాకుతున్న ఒక మృత్యు రహస్యం. తిరిగి

మరలా నువ్వు మరుజన్మలో అడుగిడబోయే లోకాలూ కాలాలూ అతి పల్చటి
మంచు తెరలై, నీ చుట్టూతా రహస్య నేత్రాలతో సంచరించే సవ్వడి.
ఓ ధూపం.నీకు నిన్నే ఎవరో సాంభ్రాణి పొగగా పెట్టే సమయమూనూ-

ఇక ఎక్కడిదో ఒక స్మృతి, నీ నెత్తురు లోంచి లేచి, నీ ముందు ఒక
అద్దంగా మారితే, దానిలో ముడుచుకుపోతావు నువ్వు భయంతో-
తల్లి గర్భంలో ముడుచుకుపోయినట్టూ, ఎక్కడి నుంచైతే నీ శ్వాస
వచ్చిందో, అక్కడికి నీవు తిరిగి వెళ్ళిపోతున్నట్టూ, వెలిగిన ఆ ప్రమిదె కాంతి

వెనక్కు తిరిగి నెమ్మది నెమ్మదిగా, అతి నెమ్మదిగా చీకటిలోకి కనుమరుగు
అవుతున్నట్టూనూ. ఇక లేచి వచ్చి మంచంపై కూర్చుని, నువ్వు నీ
తనువుని తుడుచుకుందామని చూసుకుంటే, అక్కడ నీ శరీరమూ

ఉండదు, నువ్వూ ఉండవు. ఇకా గదిలో, ఆ చీకట్లో, వెన్నెల లేని ఆ కాంతిలో

కిటికీలోంచి మరి ఎక్కడివో నక్షత్రాలు, దయగా మెత్తగా చిర్నవ్వుతో
రాలుతూ ఉంటే, తన తల్లి వక్షాజాలే పొదుపుకుంటాయి, తొలిసారిగా
ఒక కృతజ్ఞతతో వెక్కి వెక్కి ఏడిచే 'నిన్ను', బాహువులై, ఉమ్మ నీరై
ఆదిమ కాంతి తరంగాలై, అరూపాలై , అంతిమ సప్త లోకాలై కాలాలై-

ఇక, అటువంటి రాత్రిలోకి ఒక బిందువై కరిగిపోయాక, చెప్పడానికి
ఏం ఉంటుంది? ఎలా ఉంటుంది? నీకైనా, నాకైనా, మరి ఎవరికైనా-?