తాయెత్తు

ఆకాశం మారి, గాలి మారి, నీళ్ళూ మారి, చెట్ల కింద మట్టీ తన తనువు రంగులు మార్చుకుంటుంది. రుతువు మారిన కాలంలో, రంగులైన పిల్లలు, ఆడుకునీ ఆడుకునీ ఆడుకునీ, వర్షంతో, చెట్లతో, మట్టితో, గాలితో, తుమ్ముకుంటూ దగ్గుకుంటూ ఇంటికి వస్తే

వాళ్ళ అమ్మ 'వొద్దురా అంటే వినరు' అంటూ తువ్వాలుతో తుడిచి, స్నానం చేయిస్తుంది. ఆనక రాత్రికి, రంగులు తెలియని ఆకాశం కింద, ఆ చెట్లతో, మట్టితో, నీళ్ళతో, పిట్టలతో పిల్లలు నిదురోతారు. ఏ మధ్య రాత్రో వాళ్ళ శరీరాలలో రుతువు మారి

నిప్పులు తెరలు తెరలుగా వీయగా, పొక్కిలయ్యిన వాళ్ళ నిద్రలో, నిద్రపోని ఏవోవో కలవరింతలు.  బ్లాక్ స్పైడీ అనీ డోరేమాన్ అనీ, ఇంకా ఏవేవో, నాకు అర్థం కాని మాటలూ, చిత్రాలూ-

అప్పుడా గదులలో పగలు వాళ్ళు వేసుకున్న బొమ్మలు, ప్రాణం పోసుకుని, నీటి రంగులతో లేచి ఎగరతా ఉంటే, ఇక నిదుర పోలేము వాళ్ళ అమ్మా, నేనూ. మరి, జ్వరం వచ్చి, కలవరింతలతో మూలిగే, ఆ చిన్న పిల్లలని చూస్తూ ఎవరైనా ఎలా నిధ్రించగలరో చెప్పండి మీరైనా---

ఇక ఉదయం, ఇంకిపోయిన ముఖాలతో, ఎండిపోయిన పెదాల్ని తడుపుకునే  కళ్ళతో లేచి కూర్చున్న వాళ్ళని చూస్తూ అంటుంది నా తల్లి: "ఒరే నాయనా, దిష్టి తీస్తాను వాళ్లకి కానీ ముందు వీళ్ళనా సాయిబు దగ్గరకి తీసుకెళ్ళి ఆ తాయెత్తు ఏదో కట్టించుకు రారా."అని-

అందుకే వస్తున్నాను నేను, నా పిల్లలతో మీ వద్దకు. మరి ఉందా, మీ వద్ద, తక్షణ ఉపశమనం కలిగించే, రంగు రంగుల వేపగాలి వీచే, నల్లటి మట్టిలాంటి తాయెత్తు ఏదైనా?