నాకు ఎందుకు

గుంపుగా నిలబడి అలా అప్పుడప్పుడూ కమ్మగా ఊగుతాయి
కలలో వీచే యూకలిప్టస్ చెట్లు

అదే ప్రదేశం, అదే సరస్సు
ఎక్కడిదో సూర్యరశ్మి, రోజాపూల కాంతితో కళ్ళలో మత్తుగా పరుచుకుంటుంది

అదే దివ్య లోకం, అదే దివ్య కాలం
పచ్చిక పరిమళంతో చినుకులు ఆకుల అంచున చిందేసే మైకం, మోహం తాపం-

యిక్కడ నుంచి
ఎలా వెళ్లాను అక్కడికి?
అక్కడ నుంచి
ఎలా వచ్చాను ఇక్కడికి?

బహుశా నేనెపుడూ జన్మించలేదు
బహుశా నేనెపుడూ మరణించలేదు

గుంపుగా కమ్మగా హాయిగా ఊగే
యూకలిప్టస్ చెట్ల చిరు కదలికలలో

దిగంతాల నుంచి తెరలుగా కొట్టుకు వచ్చే సాయంత్రపు గాలిలో

ఊరకనే పచార్లు కొడుతున్నాను
మట్టి పెదాల నుంచి నింగి కనుల దాకా
ఒక సీతాకోకచిలుకనై ఒక మిడతనై-

నన్ను నిలిపే, నన్ను ఉంచే
ఆ శ్వాస ఎవరిదో

యిక ఎప్పటికైనా
నాకు ఎందుకు?