పూల తోటలోకి రాకు
సాయం సంధ్యలో వికసించిన జాజులు చిన్నబుచ్చుకుంటాయి
కురిసే వానలోకి రాకు
కమ్ముకున్న మేఘాలు మళ్ళా తప్పుకుంటాయి
ముసిరిన రాత్రిలోకి రాకు
పసుపు వన్నెల చందమామ యిక తిరిగి వెళ్ళే పోతుంది
ఎవరి పచ్చిక మైదానాలలోకీ అడుగుపెట్టకు
వీచే గాలి నీ శరీర పరిమళాన్ని తాకి
అక్కడే ఆగి పోతుంది, తన ఉనికిని మరచిపోతుంది
వెలిగించిన నిప్పుని తాకకు
నీ చల్లటి ఊపిరి ఊయలలో ఇరుక్కుని అలా ఆరే పోతుంది
కదలనే కదలకు, బుగ్గపై పుట్టుమచ్చను చూపించకు
ఈ భూమి తిరగడం మరచే పోతుంది
సూర్యబింబం సిగ్గుతో ఉదయమే అస్తమిస్తుంది
అసలు నా వంక అలా చూడనే చూడకు
ఈ హృదయం కొట్టుకోవడం ఆగిపోతుంది
ఫరీదా, యిక యింతకంటే
ఎక్కువ చెప్పడం నిషిద్ధం
ఎందుకంటే
అత్తరుల రహస్యం తెలిసిన ఫిరోజ్ కీ, శ్రీకాంత్ కీ
నిన్ను మించిన వదన జాలరీ హృదయ హంతకీ
మరొకరు లేరని మునుపటి జన్మలోనే తెలిసింది-
యిక ఈ జన్మకీ, ముగ్గురైన ఆ ఇద్దరికీ
కాలం, లోకం తెలిసిన
దిక్కెవరు, దారెవరు?
No comments:
Post a Comment