ఫిరోజ్

రాత్రే చూసాను నిన్ను

మరచిపోయిన ఒక జాబిలి తిరిగి వెలిగి
భూమిని అబ్బురపరచినట్టు, ఫిరోజ్

రాత్రే తిరిగి కనుగొన్నాను నిన్ను-

నిజమే, నువ్వు కొద్దిగా అలసి ఉన్నావు
నిజమే, నువ్వు ఈ లోకం పట్ల
కొద్దిగా విసిగి చెంది ఉన్నావు-

నీకేమో చిన్న కోరిక
ఈ జీవితం ఒక విస్మృతిగా మారితే బావుండునని
మరణం ఒక మైకం వలె

ఒక మోహం వలె, మెత్తని పెదిమలతో
తనువుని అల్లుకుంటే బావుండునని
మరి కొంత కాలం ఉండేందుకు తనవే
ఒక లక్ష నీటి బాహువులు చాలునని

ఫిరోజ్, నిన్న రాత్రే చూసాను నిన్ను
మరచిపోయిన మధుపాత్ర ఏదో
తిరిగి హృదయాన్ని వెలిగించినట్టు-

నిన్న రాత్రంతానే ఉన్నాను నే నీతో

వర్షాన్ని పీల్చుకుని కమ్మగా తిరిగే
మట్టి వాసనతో ఎగిరే

ఈ ధరిత్రి రెక్కలపై పూలపై
చీకటి పురుగుల శబ్ధాలపై

ఒక స్వర్గకాలంలో, సకాలంలో
నీతోనే, నాతోనే ఉన్నాను తొలిసారిగా-

ఇంతకూ ఆ రాత్రి, ఫిరోజ్

అంత తొందరగా
ఎలా తెల్లవారింది

నీ మాటలతో నా విలాపంతో
ఇద్దరి కన్నీరుల పన్నీరుతో?